Voetbal in Suriname

Goedemiddag allemaal,

Weer een update vanuit het bruisende Nickerie. Inmiddels zijn we bijna 3 weken terug van Curacao en zijn we bijna 5 maanden weg uit Nederland. Deze update zal ik de “voetbalvolgers” op de hoogte brengen van het Nickeriaanse (en later het Surinaamse) voetbalavontuur van de laatste maanden.

Toen we net in Nickerie waren (december) ging ik naar een voetbalwedstrijd kijken op uitnodiging van een politieagent. De wedstrijd beviel mij dusdanig goed dat ik overschrijving wilde aanvragen. Dat lukte, weliswaar met Surinaamse vertraging (tijd: 4 weken). Maar alles is hier traag, dus dat was geen uitzondering.

Hoe zijn hier de competities? In Suriname zijn twee “landelijke niveaus”, de hoofdklasse (vergelijkbaar met eredivisie) en de 1e klasse (jupiler league). In deze competities zitten 10 teams, met name uit Paramaribo en directe omgeving. Het is voor teams verder weg (zoals Nickerie) bijna niet op te hoesten elke 2 weken naar Paramaribo te reizen, te overnachten en voor elke speler om vrij te regelen. Van Nickerie zit er dan ook geen elftal in de nationale competities. Onder deze twee nationale competities heeft elke regio zijn eigen competitie. Nickerie heeft twee competities (1e klasse en 2e klasse) met elk 10 teams. Slechts een ploeg heeft 1 jeugdelftal, waarmee direct het probleem van het voetbal wordt blootgelegd. In de “grote” competitie spelen jongens van 15 tegen mannen van 38.

In de regionale competitie degradeert #10, #8+#9 spelen tegen elkaar degradatiewedstrijd en #7 is veilig. #1 t/m #6 beginnen opnieuw op 0 punten en spelen allen 1x tegen elkaar. Overigens heeft Nickerie een stadion met een houten tribune (ca. 200 toeschouwers), een kleine stenen tribune (200 toeschouwers) en langs het veld staan nog houten banken en je kunt er ook staan. Als de 2e klasse spelt, zitten er 100 mensen, speelt de playoff van de 1e klasse dan tot circa 500 mensen (record: 700 mensen). Entree kost 5 SRD, 1 Euro. Liter bier kost 10 SRD, 2 euro!

Wat is het niveau nou eigelijk? RKASV 1 is ongeveer te vergelijken met de top-3 van Nickerie. Het niveau in de hoofdklasse nationaal is te vergelijken met een 1e of 2e klasser in Nederland. Er zijn geen profs in Suriname, maar er is wel een vergoeding in de nationale leagues. In Nickerie krijg je met name veel drank en eten na wedstrijden, gratis schoenen en dat soort zaken.
Op 26 januari maakte ik dan eindelijk mijn debuut voor SV Prakash, de voetbalclub uit de Corantijnpolder (vlak naast Nieuw-Nickerie, waar wij wonen). We speelden tegen Southline, dat vocht tegen degradatie. We wonnen met 4-1 en ik gaf een assist en scoorde. Een heerlijk debuut. Maar het ging voor ons “nergens” meer om. We waren immers geplaatst voor de playoffs, we werden 5e. Maar de playoffs zouden vooral gaan tussen de top-3, die ver boven de rest uitstaken, zo werd gedacht.

De 1e playoff wedstrijd scoorde ik nog vrij snel de 1-0, maar door een domme fout in 2e helft werd het 1-1 tegen de #6. Een slecht resultaat dus. De week erna tegen #4 wonnen we met 4-1, waardoor we toch nog meededen. Maar een loodzwaar programma (#1, #2, #3 uit competitie) nog voor de boeg. De wedstrijd tegen latere kampioen De Ster verloren we afgetekend met 0-3. Niemand haalde zijn niveau.
Nog twee wedstrijden te gaan, twee keer winnen was voldoende. Een 0-0 gelijkspel tegen Santos betekende dat we de laatste wedstrijd op plek #4 stonden. Wij moesten winnen van #2 PSV (politie sport vereniging), en dat deden we in de laatste minuut: 2-1. Ik kreeg die wedstrijd nog geel omdat ik te vroeg het speelveld betrad, geniaal hahaha. Helaas speelde kampioen De Ster met hun B-elftal tegen Santos, en Santos won ook de laatste minuut. Wij eindigden als #3. De supporters van Prakash waren erg tevreden, want vorig jaar eindigden ze als #7 en ze hadden 8 jaar niet meer serieus meegestreden om de plekken 1 en 2.

Op Curacao begreep ik dat er ruzie was bij Santos en dat wij als #3 toch verder mochten in de playoffs, met kampioen De Ster. Wij keerden om half 8 ‘s ochtends terug van Curacao en met slechts 3 uur slaap speelden we in Wageningen onze 1e wedstrijd. Met een spelersbus een uur reizen, uitgebreid eten en dan naar het stadion. Het profleven haha. We stonden 2-0 voor maar in de laatste 10 minuten ging het helemaal mis: 3-2 verloren! “Gelukkig” was ik vanwege vermoeidheid al vlak na rust gewisseld, door het slaaptekort was ik bekaf. Toen ik na de wedstrijd aan de scheidsrechter vroeg waarom hij in de laatste minuut een belachelijke penalty gaf, gaf hij een agent de opdracht mij van het veld te verwijderen. In Suriname mag je kennelijk dus een scheids niets vragen.

De andere wedstrijden kon ik niet meedoen vanwege een trip naar Apoera + nachtdiensten. We wonnen nog wel van Coronie 3-1, maar verloren de beslissende laatste wedstrijd in Saramacca in de laatste minuut met 2-1. Zo eindigde het geweldige avontuur in de voorlaatste halte voor promotie naar de nationale competitie. Het is heel mooi geweest. Spelen voor 450-500 toeschouwers (tegen De Ster en Santos) zal ik niet meer meemaken. Het is ook leuk nu op straat herkend te worden, vaak reopen ze “Jan Koeman”. Ach, het is weer eens wat anders als Sixpack :) :).

Tot zover de voetbalupdate, de volgende keer weer meer over het leven in Nickerie.