Thuis
Door: Renee en Jan
Blijf op de hoogte en volg Renee
14 December 2013 | Suriname, Nieuw Nickerie
Dag leesvriendjes en –vriendinnetjes. Fijn dat jullie er weer zijn.
Nadat we de vorige keer voorzichtig de deur met inzicht in het leven in Nickerie openzetten, gaan we vandaag eens ruimer kijken naar dit belangrijk aspect: thuis. Volgens de encyclopedie: woning waar je woont en waar je je prettig voelt. Wij gaan u uitleggen, waarom dit een passende uitleg is.
Eerst de uitleg over waar ons thuis nou precies is. Typ op google: “fredericiweg nieuw nickerie” en maak een satellietfoto van de map (rechtsboven). Dan staat de “A” automatisch op een huis dat eigenlijk als een soort ruit ten opzichte van de doorgaande weg ligt. Nou, dat huis is voor ons nu “ thuis”. Fredericiweg nummer 17. Aan de oever van de bruisende en kolkende rivier “Nickerie rivier”. Aan de doorgaande weg richting Longmay en Paradise, maar ook richting “ binnenstad” van Nickerie.
Iets naar links beneden op de landkaart ligt Streekziekenhuis Nickerie, iets verderop aan de Walther Hewittstraat ligt de WIN-groep. Allen binnen een straal van pak ‘m beet 2.5km.
Het huis staat op palen. Waarom? Omdat men vroeger geen airco had en op deze manier luchtte het lekker door. Daarom staan hier veel huizen op palen. Zoals ook te zien is op de kaart, hebben wij een ruime tuin die gevuld wordt met een fraaie grasmat. Vanaf het balkon (1e etage), met uitzicht op het noorden, zien wij ‘s avonds prachtige flora maar vooral fauna. Lopen we vanaf het balkon de deur binnen, dan komen wij in de keuken. Veel kastjes, weinig elektronica. Alleen de koelkast, het losstaande garfornuis/oven en een kleine magnetron verbruiken stroom.
De woonkamer beslaat ongeveer 5x7 meter en is gevuld met twee banken, een eettafel en –stoelen. In de badkamer bevindt zich een aparttoilet met defecte wc-bril. De douche, met een fraaie 19e eeuwse stijl douchekop (dwz dat 25% van sproeigaten dichtgeslibd zijn) spuit louter koud water. Voordeel hiervan is dat de (zelf gekochte) spiegel in de douche nooit zal beslaan. De wasmachine wast met koud water, maar dat mag de pret niet drukken. De slaapkamers variëren van 16m2 tot 35m2, onze is 16m2. In de slaapkamer hebben we een bed (1.30mx1.90m) met een magnifieke roze klamboe, een mini bureau en bureaustoel, een wastafel en twee muurkasten. Voor de twee ramen hangen Art Deco gordijntjes met overheen vallend twee fraaie doeken, opdat het daglicht ‘s ochtends enigszins wordt tegengehouden.
Wat gebeurt er zoal thuis? Overdag slaapt 1 persoon (nachtdienst), de rest is meestal naar werk of wacht op de avonddienst. Lekker op het balkon ontbijten, prachtig. In de namiddag druppelen de bewoners langzaam binnen. Bijna elke dag kookt er iemand anders, een enkele keer wordt er eten gehaald. Na het eten gezellig samen afwassen en dan scheiden de wegen zich vaak. De ene gaat op skype met Nederland bellen, de andere speelt op de gitaar en weer een andere speelt een spelletje. Er wordt wel eens RTL gemist gekeken, maar er is geen TV zodat we op elkaar zijn aangewezen. Het is echter enorm gezellig en het voelt een beetje aan als het studentenleven.
De luxe is thuis dus niet te vinden. Maar hoe gek het ook klinkt, in Nederland waren we er zeker aan gehecht, maar in Suriname mis je het nauwelijks. Oke, om 7 uur een ijskoude douche is wel eens vervelend, maar verder lukt het prima.
Er is echter nog een ding, dat bewaarde ik met opzet tot het laatste. We zijn namelijk niet alleen met mensen thuis. We hebben gasten. Ik introduceer u Nala, onze huishond. Een heel lief teefje dat erg gesteld is op ons. Daarnaast vonden wij vorige week een hond, vastgebonden aan een paal in the middle of nowhere. We besloten dit lieve beestje een kans te geven en noemden hem Mozes (die werd immers ook te vondeling gelegd). Helaas was Mozes na 3 nachten plots verdwenen, meest waarschijnlijk ontvoerd door heidenen (een Chinees, waarschijnlijk staat hij over enkele maanden op de menukaart).
Echter wij hebben niet alleen honden thuis. In de avonduren krijgen we bezoek van tientallen gekko’s, kleine reptielen. Ze zijn lief, bijten niet en eten insecten en spinnen op. Wij laten deze vriendelijke beestjes dus fijn rondlopen door het huis. Spinnen zien we eigenlijk niet. We hebben helaas de laatste dagen wel 5x bezoek gehad van een kakkerlak. Na het sprayen van walgelijk giftig middel, liggen ze binnen de kortste keren op de rug en overlijden ze. Ook dat is weer eens wat anders dan wegrennen voor een vlieg of een bij.
U leest het, we hebben het naar onze zin thuis. Voor begeleidende foto’s verwijs ik u naar het einde van deze pagina.
De volgende aflevering belichten wij een ander aspect van Nickerie. Om de spanning erin te houden, verklappen we niet te veel.
Gegroet, Renee en Jan.
Nadat we de vorige keer voorzichtig de deur met inzicht in het leven in Nickerie openzetten, gaan we vandaag eens ruimer kijken naar dit belangrijk aspect: thuis. Volgens de encyclopedie: woning waar je woont en waar je je prettig voelt. Wij gaan u uitleggen, waarom dit een passende uitleg is.
Eerst de uitleg over waar ons thuis nou precies is. Typ op google: “fredericiweg nieuw nickerie” en maak een satellietfoto van de map (rechtsboven). Dan staat de “A” automatisch op een huis dat eigenlijk als een soort ruit ten opzichte van de doorgaande weg ligt. Nou, dat huis is voor ons nu “ thuis”. Fredericiweg nummer 17. Aan de oever van de bruisende en kolkende rivier “Nickerie rivier”. Aan de doorgaande weg richting Longmay en Paradise, maar ook richting “ binnenstad” van Nickerie.
Iets naar links beneden op de landkaart ligt Streekziekenhuis Nickerie, iets verderop aan de Walther Hewittstraat ligt de WIN-groep. Allen binnen een straal van pak ‘m beet 2.5km.
Het huis staat op palen. Waarom? Omdat men vroeger geen airco had en op deze manier luchtte het lekker door. Daarom staan hier veel huizen op palen. Zoals ook te zien is op de kaart, hebben wij een ruime tuin die gevuld wordt met een fraaie grasmat. Vanaf het balkon (1e etage), met uitzicht op het noorden, zien wij ‘s avonds prachtige flora maar vooral fauna. Lopen we vanaf het balkon de deur binnen, dan komen wij in de keuken. Veel kastjes, weinig elektronica. Alleen de koelkast, het losstaande garfornuis/oven en een kleine magnetron verbruiken stroom.
De woonkamer beslaat ongeveer 5x7 meter en is gevuld met twee banken, een eettafel en –stoelen. In de badkamer bevindt zich een aparttoilet met defecte wc-bril. De douche, met een fraaie 19e eeuwse stijl douchekop (dwz dat 25% van sproeigaten dichtgeslibd zijn) spuit louter koud water. Voordeel hiervan is dat de (zelf gekochte) spiegel in de douche nooit zal beslaan. De wasmachine wast met koud water, maar dat mag de pret niet drukken. De slaapkamers variëren van 16m2 tot 35m2, onze is 16m2. In de slaapkamer hebben we een bed (1.30mx1.90m) met een magnifieke roze klamboe, een mini bureau en bureaustoel, een wastafel en twee muurkasten. Voor de twee ramen hangen Art Deco gordijntjes met overheen vallend twee fraaie doeken, opdat het daglicht ‘s ochtends enigszins wordt tegengehouden.
Wat gebeurt er zoal thuis? Overdag slaapt 1 persoon (nachtdienst), de rest is meestal naar werk of wacht op de avonddienst. Lekker op het balkon ontbijten, prachtig. In de namiddag druppelen de bewoners langzaam binnen. Bijna elke dag kookt er iemand anders, een enkele keer wordt er eten gehaald. Na het eten gezellig samen afwassen en dan scheiden de wegen zich vaak. De ene gaat op skype met Nederland bellen, de andere speelt op de gitaar en weer een andere speelt een spelletje. Er wordt wel eens RTL gemist gekeken, maar er is geen TV zodat we op elkaar zijn aangewezen. Het is echter enorm gezellig en het voelt een beetje aan als het studentenleven.
De luxe is thuis dus niet te vinden. Maar hoe gek het ook klinkt, in Nederland waren we er zeker aan gehecht, maar in Suriname mis je het nauwelijks. Oke, om 7 uur een ijskoude douche is wel eens vervelend, maar verder lukt het prima.
Er is echter nog een ding, dat bewaarde ik met opzet tot het laatste. We zijn namelijk niet alleen met mensen thuis. We hebben gasten. Ik introduceer u Nala, onze huishond. Een heel lief teefje dat erg gesteld is op ons. Daarnaast vonden wij vorige week een hond, vastgebonden aan een paal in the middle of nowhere. We besloten dit lieve beestje een kans te geven en noemden hem Mozes (die werd immers ook te vondeling gelegd). Helaas was Mozes na 3 nachten plots verdwenen, meest waarschijnlijk ontvoerd door heidenen (een Chinees, waarschijnlijk staat hij over enkele maanden op de menukaart).
Echter wij hebben niet alleen honden thuis. In de avonduren krijgen we bezoek van tientallen gekko’s, kleine reptielen. Ze zijn lief, bijten niet en eten insecten en spinnen op. Wij laten deze vriendelijke beestjes dus fijn rondlopen door het huis. Spinnen zien we eigenlijk niet. We hebben helaas de laatste dagen wel 5x bezoek gehad van een kakkerlak. Na het sprayen van walgelijk giftig middel, liggen ze binnen de kortste keren op de rug en overlijden ze. Ook dat is weer eens wat anders dan wegrennen voor een vlieg of een bij.
U leest het, we hebben het naar onze zin thuis. Voor begeleidende foto’s verwijs ik u naar het einde van deze pagina.
De volgende aflevering belichten wij een ander aspect van Nickerie. Om de spanning erin te houden, verklappen we niet te veel.
Gegroet, Renee en Jan.
-
14 December 2013 - 18:39
Sanne:
Och... wat zielig vaan mozes! Niks veur miech dat suriname, bah. gelukkig geit weijer alles goot! Veul plezeer nog daor xx -
14 December 2013 - 22:55
Marian:
Wat leuk alweer zoen manjefiek verslaag. Lees dit met plezeer.
Boe iech aug blij met bin, is dat veer noe zeker weite dat veer us weer goon zien op 13 miert aonstaonde in Curacao.
Meh iers moote veer hey door dee rot winter. De keersspulle stoon weer oetgestald en es iech die weer opruim, is dit jaor um.
Wins uuch e lekker keersdiner met ut ziekehoespersoneel.
mama -
15 December 2013 - 11:46
Jan:
Hey jochies, wat een leuk verslag. dit werkt, denk ik, voor veel lezers wel verduidelijkend. Wij hebben natuurlijk al veel gezien en gehoord via skype. De foto,s zijn super. en wij weten dat het jullie wel bevalt daar.
Ik ben wel nieuwsgierig naar jullie volgend verslag over Nickerie en uiteraard de daarbij behorende foto's.
Wij zijn druk bezig met de kerstinstallatie, maar dat zien jullie wel een keer.
We zien en spreken os wel weer binnenkort.
Liefs en dikke knuf voor jullie alletwee.
Pap -
15 December 2013 - 23:42
Annemie:
hai moppies,
hebben met plezier gelezen en gekeken.
komt er ook nieuws over jullie werkplekken? en foto's?
we zijn wel erg nieuwsgierig en vinden het spannend.
gelukkig voor ons vind Jan het maken van het verslag leuk en bevalt jullie het pionieren.
knuffel en tot het volgende verslag
Annemie ,Louk en Truus -
18 December 2013 - 13:39
Marjo Schlangen:
Beste Jan en Renee,
Zonet al jullie verslagen gelezen en er van genoten. Ik ben benieuwd naar eventuele foto's van de SEH Jan. Morgen vindt de traditionele kerstlunch van 'etage 7' in de Hambos plaats. We zullen je hierbij wel missen. Alvast een fijne kerstweek in Nickerie. Zal wel wennen zijn om "Leise rieselt der Schnee" te zingen in Nickerie.
Groetjes, Marjo -
18 December 2013 - 22:34
Sander En Thana:
Hee jullie twee!!
Wat heerlijk om jullie verhalen te lezen! We staan soms versteld (zelfmoorden, arm hondje), stukjes waar we om moeten lachen en af en toe een ietsiepietsie jaloers (liggend in een hangmat, 30+ graden)hihi. Alles staat heel duidelijk weer gegeven, ik kan me een goed beeld ervan vormen. En de foto's erbij zijn helemaal leuk! Al veel stoere dingen gedaan! Kabelbanen, slangen, alligators brrrr bikkels! Jullie avonturen laten me denken aan mijn buitenlandse stage, veel herkenbare dingen.
We verheugen ons weer op het volgende bericht en de foto's!
Geniet!!! Tot gauw, weer een skype date plannen
Dikke kus vanaf de bank uit nederland, onder een dekentje, sloffen aan, de kaarsjes branden, de kerstboom staa aan... nou zoek de verschillen hihi. -
19 December 2013 - 21:08
José Heuts:
Hoi Renee en Jan
Wat een spannende tijd, waanzinnig interessant. Geniet er maar met teugen van. Jullie hebben een prachtig groot huis, met een mooi uitzicht, ik hoop dat jullie ondanks de drukte van het werk hier van kunnen genieten.
Heel veel plezier.
Groetjes, José
-
20 December 2013 - 09:00
Jantine En Holis:
het is gelukt en wat leuk om jullie verhaal te lezen, we willen het graag blijven volgen. Heel veel plezier en sukses gewenst daar nog . Ik mis Suriname echt en zou zo weer even terug willen ha ha ha....maar dat moet nog een tijdje wachten. Bij deze ook alvast gezellige kerst en alle goeds in goede gezondheid en veel sukses gewenst voor 2014! groetjes vanaf Lombok. -
26 December 2013 - 11:04
Tanta Els:
Lieve Beide,
Even een levens teken van ons. Hoe gaat het tijdens de warme kerstdagen bij jullie?
Het lijkt me een rare gewaarwording.
Ik heb net met mijn nichtje gebeld in Australië daar was het nog 30 gr.
Hoe gaat het bij jullie? Al wat gewend?
Het was even leuk,je te horen,bij Annemie.
Hoe gaat het met Jan? Heb je al veel patienten gehad?
Heb je goede diagnoses kunnen stellen?
Het zal wel in samenwerking gaan met een specialist.
Wij gaan nu koffie drinken met een stuk rijstevlaai met slagroom.
Is die bij jullie ook te koop?
Ik ga proberen Skype in te stellen met jullie naam en dan een dezer dagen als jullie terug uit Parimaribo zijn even te skypen. alle goeds en geniet van Ome Bert
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
